Innihald
Ţáttr Jóns Bósa af Hjallalandi.
Bósa saga og Herrauđs. Árni Björnsson bjó til prentunar og ritar inngang. Myndskreyting eftir Audun Hetland.
Einn dag kómu ţeir at húsbć einum. Ţar stóđ karl úti ok klauf skíđ. Hann heilsar ţeim ok spyrr ţá at nafni. Ţeir sögđu til it sanna ok spurđu, hvat karl hét, en hann kveđst heita Hóketill. Hann sagđi ţeim til reiđu nćtrgreiđa, ef ţeir vildu, en ţeir ţágu ţat. Karl fylgir ţeim til stofu, ok var ţar fámennt. Húsfreyja var viđ aldr. Dóttur áttu ţau vćna, ok dró hún klćđi af gestum, ok váru ţeim fengin ţurr klćđi. Síđan váru handlaugar fram látnar, ok var ţeim reist borđ ok gefit gott öl at drekka, ok skenkti bóndadóttir. Bósi leit oft hýrliga til hennar ok sté fćti sínum á rist henni, ok ţetta bragđ lék hún honum.
Um kveldit var ţeim fylgt at sofa međ góđum umbúningi. Bóndi lá í lokrekkju, en bóndadóttir í miđjum skála, en ţeim fóstbrćđrum var skipat í stafnsćng viđ dyrr utar. En er fólk var sofnat, stóđ Bósi upp ok gekk til sćngr bóndadóttur ok lyfti klćđum af henni. Hún spyrr, hverr ţar vćri. Bósi sagđi til sín.
"Hví ferr ţú hingat?" sagđi hún.
"Ţví, at mér var eigi hćgt ţar, sem um mik var búit," ok kveđst ţví vilja undir klćđin hjá henni.
"Hvat viltu hér gera?" sagđi hún.
"Ek vil herđa jarl minn hjá ţér," segir Bögu-Bósi.
"Hvat jarli er ţat?" sagđi hún.
"Hann er ungr ok hefir aldri í aflinn komit fyrri, en ungan skal jarlinn herđa."
Hann gaf henni fingrgull ok fór í sćngina hjá henni. Hún spyrr nú, hvar jarlinn er. Hann bađ hana taka milli fóta sér, en hún kippti hendinni ok bađ ófagnađ eiga jarl hans ok spurđi, hví hann bćri međ sér óvćni ţetta, svá hart sem tré. Hann kvađ hann mýkjast í myrkholunni. Hún bađ hann fara međ sem hann vildi. Hann setr nú jarlinn á millum fóta henni. Var ţar gata eigi mjök rúm, en ţó kom hann fram ferđinni. Lágu ţau nú um stund, sem ţeim líkar, áđr en bóndadóttir spyrr, hvárt jarlinum mundi hafa tekizt herzlan. En hann spyrr, hvárt hún vill herđa oftar, en hún kvađ sér ţat vel líka, ef honum ţykkir ţurfa.
Greinir ţá ekki, hversu oft at ţau léku sér á ţeiri nótt, en hins getr, at Bósi spyrr, hvárt hún vissi ekki til, - "hvert at leita skyldi at gammseggi ţví, sem vit fóstbrćđr erum eftir sendir ok gullstöfum er ritat utan."
Hún kvađst eigi minna mundu launa honum gullit ok góđa nćtrskemmtan en segja honum ţat, sem hann vill vita, - "en hverr var ţér svá reiđr, at ţik vill feigan ok senda ţik forsending?"
"Eigi gengr illt til alls, ok verđr engi frćgr af engu," segir hann, "eru ţeir ok margir hlutir, at oft snúast til gćfu, ţó at háskasamliga sé stofnađir."
|
